Vier weken al zitten we in de stress. Je wil als clubbestuur, en vooral als ploegkapitein niet meemaken dat je ploeg degradeert, niet in schaak en niet in ’t is eender welke andere sport. Met nog 2 ronden voor de boeg konden we in theorie nog degraderen. We stonden 10e op 12, en twee ploegen zakken. Het wilde dus lukken dat Skog 2 net nu tegen de laatst gerangschikte Leuven 2 speelde. Ze hadden de capaciteit om zich te versterken, wat ze de vorige ronde inderdaad dan ook deden, met succes, en tot mijn grote verbazing nu niet herhaalden. Toen ik hun eerste bord herkende van een remise in het Brugse BK augustus (ik speel op3)werd ik pas rustig. Ze traden met een doorsnee ploeg aan, en die hebben het geweten, die hebben hier een rammeling gekregen van hier tot ginderjuttemis, van Patrik, Herman en Maarten, met een 3-0 voorsprong in de ontmoeting, en een aanvaarding van een remisevoorstel bij mij aan het einde. Fantastische uitslag. Ik moet aannemen dat we nu niet meer degraderen.
Het aller aller verschrikkelijkste scenario was een degradatie bij skog 1 en ook bij skog 2 Zes skoggers die volgend seizoen niet meer in derde noch in vierde zouden hebben kunnen meespelen, je wil er niet aan denken.
En dat, mevrouwen mijne heren, heeft skog 2 verhinderd. Wij spelen volgend seizoen nog met minstens 8 spelers in 4e afdeling. Wij zijn gered, zeker weten.