Ik zei al dat er op korte termijn nog allerlei te gebeuren stond en – laat ik mij maar even indekken – het zal te veel zijn om het allemaal met gepaste regelmaat en in geuren en kleuren te verslaan, hoewel elk van de evenementen op zich de aandacht meer dan waard is. Laten we wel even vooruitblikken, dan weet u alvast wat er op het menu staat, zelfs al krijgt u het daarna maar mondjesmaat of kruimelgewijs op uw bord. _LEESMEER_
Van 4 t/m 14 november de zeskoppige Shenzhen Masters, met Ding, Vachier-Lagrave, Giri, Yu, Wojtaszek en Vitiugov, gemiddeld ELO-vermogen: hóóg (2761).
Van 9 t/m 26 november de WK-tweekamp in Londen tussen Carlsen en Caruana, gemiddeld ELO-vermogen: hóógst (2833).
Van 3 t/m 23 november het FIDE Women’s World Championship, kortom het dames-WK, dat op het eerste gezicht praktisch gelijktijdig is met dat van de heren, maar dat is 1) toeval en 2) een regelrechte schande (waarover straks meer), die we nog te danken hebben aan het vorige FIDE-bewind en hopelijk brengt de nieuwe president ter zake snel beterschap. Ik bespaar u trouwens het gemiddeld ELO-vermogen, want er doen maar liefst 64 speelsters mee en dat kan mijn telvermogen niet aan.
Van 10 t/m 14 november de allereerste uitgave van het Tata Steel Chess India Rapid & Blitz, in Kolkata (Calcutta) en met een mix van internationale toppers, m.n. Mamedyarov, Aronian, So, Nakamura en Karjakin, Indische toppers, t.w. Anand, Harikrishna, Vidit en Ganguly en (Indische) jeugdtoppers, zijnde Nihal (rapid) en Praggnanandhaa (blitz).
Voilà, een schaker kan zich alleen maar verwend voelen met al dat moois. Maar zoals ik al aangaf, is niet alles even fraai. Met name het dames-WK moet elke rechtgeaarde schaakliefhebber tegen de borst stuiten. Even kaderen. De ex-FIDE-chef vond het jaren geleden al een leuke zaak om het WK voor de dames (en een tijdlang ook voor de heren) in het format te gieten van een bekertornooi, de zgn. World Cup, wat tegenwoordig de helft van het dames-WK behelst: in even jaren is er een knock-out World Cup en mag de winnares zich wereldkampioene noemen, in oneven jaren is er een reguliere tweekamp, waarin de regerende kampioene zich meet met de winnares van een uitdagingsprocedure, de Women’s Grand Prix, zowat te vergelijken met het kandidatensysteem van vroeger. Het gevolg is dat je het ene jaar veel kans hebt op een lucky winner en het jaar daarop op een (meer) terechte winnares, die al dan niet grondig gehakt maakt van die eerste. Uit protest heeft ’s werelds beste-met-een-straat-voorsprong, Yifan Hou, bedankt om nog in dat circus mee te doen: ze heeft maar liefst drie keer opnieuw haar titel moeten heroveren en toen vond ze het welletjes. Stel dat Carlsen om de haverklap zijn titel moet heroveren van een eenmalige World Cup winnaar? Het is geen wielrennen.
In de laatste versie won Zhongyi Tan (destijds het nummer 9 van de wereld, en ‘nog maar’ WGM – ze werd pas GM door haar zege) de World Cup en werd ze nadien (niet onterecht) onttroond door Wenjun Ju (het nummer 2 van de wereld). Wat de zaak nog een stuk onheuser maakt, is dat Tan in maart 2017 de titel won, dat ze die weer verloor in mei 2018 en dat de nieuwe kampioene Ju amper een half jaar later haar titel al moet verdedigen (en wellicht weer verliezen, want in een knock-outtornooi heeft ook de beste maximaal maar een goeie 30% kans dat hij of zij ook wint, cf. de deskundige berekening van experts bij het World Cup-tornooi van de heren vorig jaar). Je kunt alleen maar hopen dat Ju, als ze effectief haar titel verliest, wordt opgevolgd door een serieuze dame en geen toevallige subtopper, maar vooral dat dit systeem binnen de kortste keren wordt opgedoekt en vervangen door een waardig WK. Hallo, Dvorkovitsj?
Nog dit: ik ben waarschijnlijk wat hard voor de arme Tan – wat heeft ze mij misdaan dat ik haar geen titel gun? – maar het gaat mij niet zozeer om haar als wel om de wereldkampioenes die er hadden/zouden moeten zijn. In de eerste plaats Yifan Hou, die in een systeem zoals bij de heren vanaf haar 16de (2010) tot nu onafgebroken wereldkampioene zou zijn geweest. Welke tennisster was het ook weer die onlangs zo in lichter-, pardon hevigst-mogelijkerlaaie stond n.a.v. het “seksisme” (en het “racisme”) dat haar te beurt zou zijn gevallen? Deze vrouwen-WK-formule, dat is pas seksisme. En dan heb ik er nog niet bij gezegd dat sommige van die evenementen ook nog worden georganiseerd in landen waar vrouwenrechten op z’n zachtst gezegd ‘apart’ worden geïnterpreteerd (World Cup, Iran, 2017 en WK’s Rapid en Blitz, Saoedi-Arabië, 2017), met alle gevolgen vandien. Nogmaals, hallo, Dvorkovitsj?