Weet u het nog, die vermaledijde 7^de partij, waarin Ding Nepo in de touwen had maar op onbegrijpelijke wijze als verlamd bijna al zijn tijd opsoupeerde om ten slotte twee blunders op rij te produceren en finaal de boot in te gaan? Om maar te zwijgen van de volgende, waarin hij opnieuw de winst vergooide, zij het remisegewijs. In de 12^de partij, die gerust de wildste en meest chaotische tot nu toe kan worden genoemd,  leken de rollen wel omgedraaid, maar zo dicht bij het einde hing er zoveel meer van af: het had zo goed als gedaan kunnen zijn, en nu was alles te herdoen …   

Na de 3^de van de 4 remises op rij liet ik al verstaan dat er weer bloed mocht vloeien. Welaan, hier was het dan, terwijl de zaak rustiger dan rustig was begonnen. Na twee zetten zat er zelfs weer een Londen in, maar Ding hield de loper op c1 en sloot diens diagonaal met 3. e3. Een gevalletje Colle, dus, en het zag er niet dadelijk uit alsof hij Nepo alle hoeken van het bord wou laten zien. Solide maar in wezen onschadelijk, zo luidt het oordeel vaak.

Nepomniachtchi vond niet beter dan met 6. … Pbd7 pardoes een nieuwtje af te leveren, dat weliswaar niet veel indruk scheen te maken op de commentatoren van dienst. Caruana grapte dat de enige zinnige verklaring moest zijn dat Nepo net moest niezen toen hij de loper al vast had en dat die daardoor niet zoals bedoeld op f5 of g4 terechtkwam, maar op d7, waar hij absoluut niets deed. Si non e vero, e ben trovato …

De zaak scheen zich gunstig te ontwikkelen voor Ding, maar 12. Lxf6 gxf6, na de terechte rokade van Nepo, had hij kennelijk optimistischer ingeschat dan goed mocht zijn. Er waren andere mogelijkheden, met op termijn meer kansen om naar winst te zoeken. In het vervolg kwam Nepo helemaal in zijn element en probeerden beide partijen de vijandige koning middels de net niet helemaal geopende g-lijn te belagen. Met 19. Lc2 struikelde Ding als eerste, en spoedig ging de evaluatiebalk vervaarlijk onder nul. Een snel spelende Nepo dikte het voordeel flink aan en het zag er spoedig naar uit dat de match wel eens zo goed als beslist zou kunnen zijn na deze partij.

Niettemin, de stelling was wel zo ingewikkeld en/of scherp dat zelfs de commentatoren moeite hadden om de digitale betweter te volgen, toen die jojo ging doen dat het een lieve lust was. Plots stond niet wit maar zwart verloren, maar wit blunderde die ommekeer meteen weer weg. Om vervolgens de balans weer helemaal in evenwicht te krijgen. In deze mallemolen kon elke fout fataal zijn, en net dan werd er onbeheerst snel gespeeld, hoewel er aan weerszijden nog ruim wat tijd was om eens goed na te denken. Enkele citaten van Caruana, terwijl het drama zich volop aan het voltrekken was:

“Ze zijn gestopt met rekenen. Deze spelers zijn supersterk, maar wel omdat ze geweldig kunnen rekenen, en niet omdat ze telkens meteen de beste zet zouden spotten.”

“Dit zijn zuiver zenuwen. Elke zet is een fout.”  

“Ik begrijp niet waarom (Nepo) telkens zo snel speelt. Het is een wereldkampioenschap. Je krijgt meestal maar één kans in je leven om zo’n match te spelen. Mogelijk twee. Voor Ian is dat duidelijk ook zo, het is zijn 2^de WK-kamp. Hoe kan je dan elke zet spelen alsof het een spelletje Titled Tuesday[1] is?”

En een echo daarvan een aantal tellen later door de altijd bevallige maar wat drukke flapuit Tania Sachdev: “Wat doen ze toch? Dit is een WK en ze zitten hier maar te blitzen.”

Voor de duidelijkheid: we zagen o.m. vijf blunders op rij, en het waren niet de enige missers in de cruciale fase van de partij. De “Weighted Error Value” (zeg maar: foutwaarde, hoe lager hoe beter) sprak overigens boekdelen. Ding: 0,26, Nepo 0,35 (normaal zitten ze flink onder 0,1).

De partij kantelde meer en meer naar wit. Nepo koos voor de verdediging i.p.v. zijn aanvalsopties in stand te houden en vond zijn stukken almaar slechter geplaatst, Ding creëerde nieuwe dreigingen en voerde de druk op. Een nieuwe, kapitale blunder van zwart luidde het einde in. Tot consternatie van de commentatoren schudde Nepo het misplaatste34. … f5? uit de mouw, wat hem zomaar een tweede pion kostte (35. Txe6), maar veel erger, de hele partij. Visueel was het een pijnlijke affaire: Nepo, die zich in alle bochten wrong, gezichten trok van ongeloof, verbijstering, frustratie, geluidloos (denk ik toch) tegen zichzelf uitvoer, de armen voor het bord legde en zijn hoofd erop begroef … je kon moeilijk anders dan meevoelen met de man die niettemin zijn eigen drama had teweeggebracht. Er volgden nog een paar nutteloze zetten, en dan de opgave. Het is weer gelijk: 6-6.  

Na die “moeder van alle opdoffers” en zonder een rustdag om de klap toch wat te kunnen verwerken, mocht/moest Nepomniachtchi zijn laatste witte troef uitspelen. Het werd dus weer een Spaanse aanzet, iets anders lag niet meteen in de lijn der verwachtingen. In eerste instantie werd de 11^de partij herhaald, maar deze keer met 8. c3 i.p.v. 8. a3.  Met 10. Le3 verliet Nepomniachtchi de meer begaande paden. Ding antwoordde vrij prompt met 10. … Pa5 en dat wees erop dat de heren nog volop in hun huiswerk zaten.

Toen Nepo opteerde voor 14. d4 kwam een asymmetrische pionnenstructuur tot stand en werd de strijd in en om het centrum geïnitieerd. Gaandeweg leek Ding in het voordeel te komen, maar het onverwachte en door niemand begrepen 21. … Te5 (i.p.v. 21. … Tb8) bracht de balans wel weer ongeveer in evenwicht. Twee zetten later volgde het onnauwkeurige 23. … Dc7 en dat liet Nepo toe om de zaken weer in hand te nemen. Hij wist Ding tot een kwaliteitsoffer (toren voor loper en pion) te forceren en vervolgens de dames te ruilen, wat een beter eindspel en misschien wel winstwegen leek op te leveren, maar dat was makkelijker gezegd dan in de praktijk gebracht. Nadat ook de laatste torens in de doos gingen, was het voor beiden iets te riskant om op winst te willen spelen, vanwege deksel-op-de-neuskansen, en dus werden de zetten herhaald.

Zo eindigde de voorlaatste partij in remise en hangt alles af van wat er zaterdag gebeurt in de 14^de en laatste partij, waarin Ding met de witte stukken een ultieme poging kan doen om de tweekamp in het reguliere gedeelte te beslissen. Zo’n poging kan natuurlijk ook slecht aflopen en dan is de match ook voorbij. Wordt het remise, dan volgt zondag de allesbeslissende tiebreak.

[1] Voor wie het niet zou kennen: Titled Tuesday is een wekelijks online snelschaaktornooi voor spelers met een schaaktitel, wordt gespeeld over 11 ronden Zwitsers formaat, tempo 3’+1″, en wordt vaak gewonnen door Nakamura (51x sinds 20/10/2020) en iets minder vaak door Andreikin (12x).