Intussen is de World Cup twee ronden ver, wat betekent dat de toppers die de eerste ronde vrij waren nu ook in actie zijn gekomen. Doorgaans worden in het begin vooral de bescheidener ELO’s weggesnoeid, en zijn er weinig of geen spraakmakende verrassingen. Ook zijn de al bij al schaarse onverwachte resultaten vaak beperkt tot één partij en worden ze rechtgezet in de tweede partij of de tiebreak(s). Zo was er de 14-jarige Gurel, de jongste deelnemer, die op dag 1 zijn opponent Ivic mooi te grazen nam, die in 2021 zelf als 18-jarige voor de nodige verrassingen had gezorgd. Orde op zaken in de tweede partij, en in de tiebreak werd de jonge held zonder pardon afgevoerd. Dat kan gebeuren, maar in de meeste gevallen worden ‘onbekenden’ geëlimineerd door andere ‘onbekenden’, en het heeft weinig zien die allemaal te gaan opnoemen.   

Eerst even focussen op enkele aan- en afwezigen. Ivanchuk mocht dan uiteindelijk toch meedoen, ondanks een buraucratische hapering, als hij maar geen Russen of Witrussen zou partij geven. Maar misschien mag dat toch, want de andere Oekraïense spelers, die wel probleemloos naar Bakoe konden, hebben enkel de aanbeveling gekregen om geen handen te schudden of op de foto te gaan met Russen of Witrussen, onder welke vlag die ook zouden meedoen, maar mogen kennelijk wel tegen hen spelen. Enfin, we zien wel wat het wordt, als het iets wordt.

Het gaat echter niet alleen om spelers uit Oekraïne. Ook Aronian, tegenwoordig Amerikaan maar van origine Armeniër, en een achttal van zijn voormalige Armeense landgenoten (o.m. Sargissian en Martirosyan) vonden het problematisch (“niet veilig”) om zich naar Azerbeidzjan te begeven, gelet op het Armeens-Azerbeidzjaanse conflict om de enclave Nagorno-Karabach en de laatste Azerbeidzjaanse agressie in dit verband. Gens Una Sumus (Wij zijn één volk) is dan wel een mooi “FIDEaal”, als het brandt in de wereld kun je er niets mee blussen. In deze context vermelden we ook nog even de afwezigheid van Karjakin: die wou alleen maar onder Russische vlag spelen en sloot zichzelf dus uit.

De voorlopige resultaten dan, eerst (de heren) in de FWC. Uit ronde 1 onthouden we alvast dat Daniel Dardha de eerste partij won en de tweede ondanks een zowat verloren positie onderweg uiteindelijk wist af te wikkelen naar remise. Dat volstond om door te mogen gaan naar ronde 2, en en passant een vrije dag te hebben, want geen tiebreak nodig. Bij de dames mocht Eline Roebers aantreden tegen het zwakste ELO (zie ook vorig verslag), zijnde de Iraakse Yamama Asif Abdula Al-Fayyadh, 1705 ELO (bij ons zit je dan in reeks 2). Het 17-jarige Nederlandse toptalent klaarde soepel de klus in de reguliere partijen.

Over naar ronde 2, waar de groten inschoven en het spel dus echt kon beginnen. Laten we echter allereerst focussen op eigen volk. Het is met name al voorbij voor Dardha: met Vincent Keymer had hij natuurlijk een formidabele tegenstander, die de eerste partij won en de tweede remise hield: 1,5-0,5 dus, en daarmee gaat de Duitse jongeling naar de volgende ronde en zit Daniels World Cup-avontuur erop. Een troost: er zijn nog 63 anderen waarvoor deze ronde het eindpunt vormt.   

Onder meer voor deze kleppers, die er verrassend uit gaan, na de twee reguliere partijen. Mamedyarov (2742) verliest van Jingyao Tin (2573), na een remise met zwart en een nederlaag met wit. Idem dito voor Abdusattorov (2725) tegen Sanal (2585), en voor Gelfand (2668) tegen Berkes (2615). Shankland (2711) doet het omgekeerd tegen Schitco (2507): eerst verliezen met wit en dan remise met zwart.   

Uiteraard doen heel wat favorieten onberispelijk wat moet. Met een droge 2-0: o.m. Carlsen, Caruana, Gukesh (die in de live ratings ’s werelds 9^de wordt en Anand voorbijsteekt als nummer 1 van India), Nihal, Domínguez Perez, of een eenvoudige 1,5-0,5: o.m. Wei, Wang, Svidler, Dubov, Yu, Nepomiachtchi, Duda, Vitiugov en Praggnanandhaa, die telkens in de eerste partij scoren en in de tweede remiseren, en  Van Foreest en Radjabov, die dat andersom doen.

Opvallend: Nakamura, Vachier-Lagrave, Giri, Grischuk, Vidit, Anton Guijarro, So (die ternauwernood ontsnapte in de tweede partij), Erigaisi en Le bereiken niets in de twee reguliere partijen, tegen nochtans duidelijk ELO-zwakkere tegenstanders, en moeten dus rekenen op hun snelschaakkkunsten om alsnog de kwalificatie af te dwingen. Hetzelfde, maar met beduidend minder ELO-verschil, geldt voor o.m. Ivanchuk, Ponomariov, Howell, Esipenko, Grandelius,  Fedoseev en Navara.

In de eerste tiebreakset (2x 25+10) kunnen Nakamura, Le, Sindarov, Fedoseev, Grandelius, Vachier-Lagrave, So (opnieuw met de afgrond in de ogen), Giri en een 10-tal anderen afstand nemen, middels winst en remise (of vice versa). Enkel Howell en Esipenko scoren twee keer achter elkaar. Meteen ook weer een surprise, wanneer Anton Guijarro (2691) het onderspit delft tegen Gadimbayli (2483). Het is uiteraard niet alles, want 10 duo’s moeten opnieuw aan de bak, ofwel na twee remises, ofwel omdat ze na winst verloren (o.m. Grischuk, Donchenko), ofwel omdat ze terugsloegen na verlies (o.m. Ponomariov, Navara).

Deze 10 duo’s bekampen elkaar dus opnieuw, nu nog iets sneller (2x 10+10). Het wordt een 5-5: de ene helft (met o.m. Grischuk, Vidit en Ponomariov) kan de zaken weer niet beslissen (al dan niet via remises of door wederzijds te scoren), de andere helft vindt het mooi geweest: Mamedov, Erigaisi, Navara, Yilmaz en Ivanchuk zetten de puntjes op de i en stomen door.

We gaan blitzen: 2x 5+3. Laten we beginnen met Bartel–Donchenko. Wit wint daar twee keer, dus die gaan nog even door. Ook Grischuk en Daneshvar worstelen verder, na twee remises. Al de anderen maken er een einde aan: Guseinov en Ponomariov wippen Kollars en Bjerre, een toefje ELO-lager, terwijl Vidit eindelijk Mastrovasilis (een hele toef lager)over de knie kan leggen.

Acht partijen (en vier verschillende tempo’s) waren dus niet genoeg voor de beide resterende duo’s. De laatste fase dan maar, tempo 3+2, maar deze keer wordt er telkens één partij gespeeld tot iemand wint. Geen Armageddon, dus, en maar goed ook, maar eerder een soort “golden goal”: de eerste die scoort, wint de match. Eindelijk, moet Donchenko gedacht hebben, die met wit meteen scoort en daarmee de taaie Bartel elimineert. Maar dé  klap wordt uitgedeeld door de Iraanse jongeman Bardiya Daneshvar (2577, 16 of 17 jaar). Wie zich afvroeg wat Grischuk (2736) toch allemaal aan het uitspoken was, weet het nu: een lang uitgesponnen robbertje uitzweten tegen jong en nog vrijwel onbekend grut en er finaal door worden uitgetikt. Sjonge …

Hoe verging het intussen de dames, in de FWWC? Uit de eerste ronde valt weinig te melden: zo er al onverwachte resultaten vallen, dan gaat het sowieso om minder bekende namen. In ronde 2 schuiven ook de toppers mee aan (de schaak)tafel. De eerste verrassing is de uitschakeling van Khadem(alsharieh) (2488) door Aulia (2355) en van Mammadzada (2448) door Bivol (2371). Beiden verliezen hun eerste partij en kunnen dat vervolgens niet meer goedmaken.

Evidente winnaressen, telkens met 1x winst en 1x remise (of omgekeerd), zijn Paehtz, Anna en Mariya Muzychuk, Ushenina, Vaishali, Shuvalova, Humpy, Khotenashvili, Zhu, Tan, Batsiashvili en Goryachkina. Zij maken het af in de twee reguliere partijen. Dat doen ook Harika en de al vermelde Roebers, maar dan met de volle buit (2-0).

Onverwacht onsuccesvol in de reguliere tweeslag zijn Ju, Lagno en Dzagnidze, die telkens remise spelen (Ju met wit de eerste keer na amper 16 zetten). Van iets andere orde zijn  Kosteniuk en Krush, die hun eerste partij winnen, maar in de tweede verrassend lik op stuk krijgen. Dat Yip terugslaat tegen Zhao is ook wel tegen de ELO-logica, maar alleszins een stuk minder. Ook hier moeten de tiebreaks de beslissing brengen.

Bij de dames vormt de 2^de ronde de zogeheten 1/32^ste finales (de heren spelen de 1/64^ste finales) en dus liggen de zaken er beknopter: het deelnemersveld is maar half zo groot en er zijn dan ook maar 9 duo’s die het rapidgewijs moeten proberen af te lappen. Wie het aanvankelijk wat liet afweten, weet het doorgaans nu af te maken. Krush en Assaubayeva doen dat met een 2-0, Ju en Kosteniuk volstaan met 1,5-0,5. Wat minder bekend volk doet dat, in lijn met de ELO-logica trouwens, ook: m.n. Arabidze en Zhao, van wie sommigen nog zullen weten dat ze in 2013 doodleuk kwam meespelen in het tornooi van Brasschaat. Twee anderen haalden dezelfde score, maar tegen de ELO-logica in, en zorgden dus voor de sensaties van de dag. De Indiase (jawel, al klinkt de naam niet zo) Mary Ann Gomes (2326) wipt niemand minder dan Lagno (2552) uit het tornooi, terwijl de Poolse Klaudia Kulon (2331) afrekent met Dzagnidze (2511). Ja, knock-out is onverbiddelijk.

Tot slot de strijd tussen de iets lager geplaatste Narva (2387) en haar ELO-meerdere Bulmaga (2416). Narva wint de eerste partij, Bulmaga hangt onder winstdwang de bordjes weer gelijk. Over naar de 2x 10+10. Opnieuw wint Narva de eerste partij. Bulmaga beweegt nog hemel en aarde om terug te slaan, maar moet uiteindelijk berusten in remise en de uitschakeling. Op naar ronde 3!