Ik zal dan toch maar iets schrijven over onze kansloze zondag tegen de elo-hoogste van de hele competitie, een ploeg die op bord 4 een hogere elo bezit dan wij aan ons bord 1. Dendermonde 1. Waarom is die ploeg überhaupt actief in onze reeks en niet ergens in 3e afdeling ? Jaartje wachten natuurlijk. Ik had dus alvast niet veel zin in een klassiek verslagje we verliezen met 0-4.

De reden is dat wij die kansloze zondag doorbraken naar een kansrijke zondag, maar het helaas niet konden waarmaken. JV begon al goed met wit, zijn tegenstander voelde nattigheid en stelde remise voor om 15h00 en Jan ging daar op in. Nogal wiedes, met 200 of meer elo minder. Hij had ook kunnen doorspelen op winst, maar ik kan het hem niet kwalijk nemen, hij schatte mijn stelling heel hoog in. Quinten had een moeilijke namiddag en kon het halfje niet naar huis brengen, volgende keer beter. Jeroen en ik hebben beiden kansen gehad om onze partijen te winnen, zo bleek achteraf. We wisten het zelfs onderweg, het is een mirakel om te zien hoe die gasten daar ooit onderuit zijn geraakt.
Niet goed genoeg dus en 0.5-3.5 verlies.
Het grootste verlies evenwel betrof de après schaak.

Om half zeven stond ik daar nog alleen, met Jeroen, in de ML cafetaria, oord van menige honderdjarige glorieuze nabeschouwingen te overwegen of ik in die indroevige situatie dadelijk ooit nog iemand zou zien opdagen uit de 1e ploeg of uit het bestuur, om me/hem te troosten.
Nee dus. Bart zal niet content zijn.