Tegen Brasschaat 1 viel wat te halen. Op de eerste drie borden had de thuisploeg wat overwicht, op de laatste drie was het het omgekeerde. Toch mocht het opnieuw niet zijn voor onze poulains. Het werd een 4-2 nederlaag. Daardoor worden de laatste twee matchen, o.a. tegen hekkensluiter Deurne, cruciaal voor het behoud. We hebben nog een waterkans, maar ook dat is een kans… Over de partijen moeten we kort zijn, omdat uw verslaggever er te weinig van gezien heeft. Bart (1) kende de opening naar eigen zeggen beter dan zijn tegenstander, die daarvoor veel tijd verbruikte, maar verder dan remise kwam hij niet. Meer nog, in de analyse bleek dat wit in de slotstelling voor meer had mogen spelen. Jan (2) had zijn blunder van enkele dagen eerder in het clubkampioenschap duidelijk nog niet verteerd, want opnieuw ging hij in een stelling waarin hij eerst een pion had gewonnen, in de fout. Hij vocht nog lang om een eindspel van 2T+P+2pi te houden tegen T+2L, maar zijn torens stonden hopeloos passief, het loperpaar bleek oppermachtig. Dries (3) kwam beter uit de opening maar deed daarna enkele passievere zetten waardoor wit snel de bordjes gelijk wist te hangen en remise voorstelde, wat ook werd aanvaard. Wouter (4) verloor nadat hij voor een verkeerd plan koos in het middenspel en ook Jeroen (5) moest in de nederlaag berusten. In een redelijk gesloten stelling pakte zijn tegenstander steeds meer ruimte, tot de druk te groot werd voor zwart om alles nog bij elkaar te houden. Alleen Maarten (6) won zijn partij, na een schijnoffer op f7. In de open stelling die daarop ontstond voelde hij zich duidelijk in zijn nopjes. Zwart had wel dreigingen maar die waren makkelijk te keepen. Toen beide witte torens in de zwarte stelling binnendrongen was het over en out.
Schaakkring Oude God
Schaken in Mortsel
Hallo iedereen,
Bij deze wens ik mij te verontschuldigen voor mijn barslechte en zeer teleurstellende resultaten van dit jaar als invaller in zowel zilveren toren als interclub. Het lukt mij niet meer.
Mvg, Jeroen
Hey Jeroen, trek het je niet aan, een dip een in de vormcurve overkomt de meeste wel eens, en één ding is zeker, vroeg of laat gaat het voorbij. Niemand weet waarom of hoe, maar het zal gebeuren!
niet meeste, maar meesten natuurlijk.
Ik sluit me helemaal bij Dries aan. Soms speelt een mens zonder aanwijsbare reden als een rotte aardappel en een paar maanden later als de vleesgeworden Stokvis. Als je maar blijft spelen gaat zo’n vormdip wel over. En dan komt-ie terug, en dan gaat-ie weer weg en dan komt-ie weer terug en dan gaat-ie weer weg, enzovoort enzoverder.
Helemaal mee eens! Blijven spelen, Jeroen, de dip gaat wel weer over (dat zeg ik tegen mezelf momenteel ook).
Tweede mokerslag in dat verduvelde Zilveren Toren toernooi team 4
Na mijn dameverlies in de voorgaande ronde, een herinnering die nog steeds een droge zakdoek vergt, ging ik weer vol goede moed aan de slag tegen Paul Dupont , een sympathieke speler van Hoboken. Alhoewel: zelfs na de verdienstelijkje remise tegen Herman Callens voelde ik me echter nog steeds niet senang genoeg om volop in de aanval te gaan.
Na wat heen en weer geschuif in het middenspel had ik inmiddels had ik wel mijn twee kostelijke lopers ingeleverd tegen twee schamelijke paarden van de tegenstander. Aan die strategie kleefde zeker bezwaar want zelfs mijn pluspion woog nauwelijks op tegen het aanvalsgeweld van torens en lopers van Paul.
In de laatste fase zag ik net iets te laat dat een paard verloren zou gaan; tenzij ….. ik nog een reddende zet had gedaan. Met het ontbreken van dit edele ros was het echter gebeurd met de koopman. Volgend seizoen dan maar in het 5e team ?