Nog even terugblikken op het Europees kampioenschap in Vrnjacka Banja en de spraakmakende prestatie van Daniel Dardha. Zoals Nikolaas terecht opmerkte, geeft zijn 3^de plaats hem meteen toegang tot de FIDE World Cup en dat is redelijk uniek voor een Belgische speler. En ook die top 100 komt aardig dichtbij.  

In de startlijst stond Daniel, als enige Belgische vertegenwoordiger, met zijn ELO van 2610 op nummer 42. Eindigen als 3^de is dan een serieuze sprong voorwaarts. Daarmee stijgt hij in de live ratings naar 2625, (nog maar) 21 puntjes onder het huidige nummer 100 (Darius Schwierz, 2646). Bij de juniors is hij nummer 12 van de wereld, bij zijn leeftijdsgenoten (17 jaar) nummer 4. Die laatste twee posities had hij echter al, als ik me niet vergis.  

De vraag hoe sterk dit tornooi nu eigenlijk wel was, kon en kan natuurlijk niet uitblijven. Waren de grote kanonnen er wel bij, en doet dat desgevallend iets af aan het resultaat? Het kon sterker, dat is waar, maar toch. Er waren net geen 500 deelnemers, van wie 130 GM’s (en 4 WGM’s), ruim 110 IM’s (+ 6 WIM’s) en 120 FM’s (+ 9 WFM’s). Weliswaar deden de absolute toppers van Europa (+2700) niet mee – er zijn er zo 19, van Carlsen (2852) tot Deac (2700) – maar de startlijst bevat meer dan genoeg schoon volk, zie het eerste tiental: Sargissian (2699), Martirosyan (2686), Anton Guijarro (2685), Navara (2685), Predke (2684), Wojtaszek (2682), Esipenko (2680), Moussard (2680), Gelfand (2674) en Saric (2674). Iets verderop vinden we dan ook nog luitjes als Ivanchuk (2664), Grandelius (2658), Korobov (2658) en Ponomariov (2655), en bij de dames o.m. ’s werelds nummer 2 Goryachkina (2576) en de Nederlandse klassetieners Eline Roebers (IM, 2362) en Machteld Van Foreest (FM, 2341), ter plekke resp. de nummers 245 en 260.

In dat gezelschap kreeg Daniel twee sterkere spelers te bekampen: hij speelde remise tegen Predke (2684) en won van Korobov (2658). Zijn eerste opponent (én slachtoffer) was een FM van net geen 2300 ELO, een duidelijk klasseverschil. Verder kruiste hij de degens met 6 +2400-spelers, voor een nettoresultaat van 4,5/6, en twee van +2500, score 1,5/2. Hij verloor geen enkele partij, won 6 keer en stond 5 remises toe. Het kan tellen.

Een kort wedstrijdverslag. Startnummer 18 Anton Korobov (37 jaar, 2658 ELO, Oekraïne)  stond 8 ronden, 5 gedeeld, 3 solo, aan de leiding, maar verloor dan van nummer 11 Alexej Sarana (23, 2668, FIDE), die in ronde 10 werd bijgebeend door nummer 12 Kirill Shevchenko (21, 2668, Oekraïne/Roemenië). Eén ronde voor het einde hadden beide koplopers een half punt voorsprong op een twaalftal, onder wie Korobov en onze Daniel Dardha, en verder o.m. Esipenko, Anton Guijarro en Bacrot. In de laatste ronde gunden de twee leiders elkaar een snel halfje (n.g.v. de bron in 7, 15 of 17 zetten), en wachtten dan af of nog iemand (van die 12 naaste achtervolgers) zich bij hen zou voegen. Uiteindelijk was dat enkel Daniel, die een op winst beluste Korobov eerst wist af te houden, en vervolgens, toen die geen eieren voor zijn geld wou kiezen, ook een nul aansmeerde. De al te gretige Oekraïner veroordeelde zichzelf daarmee tot een 16^de stek, een heel eind van het podium. Zoals vorige keer gemeld, oogstte het uiteindelijke triomferende trio, Sarana, Shevchenko en Dardha, na toepassing van de relevante scheidingscriteria respectievelijk goud, zilver en brons. Allemaal goud waard kun je zeggen, maar het prijzengeld spreekt dat wel tegen. De winnaar krijgt namelijk de helft meer dan de tweede en het dubbel van de derde …   

Wat levert het nu allemaal op? Zoals Nikolaas al opmerkte, heeft Daniel hiermee zijn kwalificatie verdiend voor de komende World Cup (juli 2023). Dat is één van de belangrijkste FIDE-evenementen van het jaar, en misschien wel het belangrijkste (ik laat de WK-finale even buiten beschouwing), omdat er in geen enkel ander tornooi 3 tickets (van de 8 beschikbare) worden uitgedeeld voor het eerstkomende Kandidatentornooi, dat een uitdager moet opleveren voor de winnaar van de WK-match tussen Nepomniachtchi en Ding (ik zeg het allemaal in één zin, want u bent vanzelfsprekend vertrouwd met de godganse WK-cyclus, toch?). Die World Cup is een knock-outtornooi en wordt, in de Open-formule (er is ook een dameseditie), betwist door 206 spelers (m/v/etc.), die via een resem ingenieus uitgekiende selectiecriteria worden uitverkoren om een gooi te doen naar het kandidatenschap annex zich op de kaart te zetten als potentële uitdager van de (dan) regerende wereldkampioen. Als het daar niet een zaak is van “Allen daarheen!”, waar dan wel?

Het is natuurlijk ook een zaak van velen die geroepen zijn, of zich graag als zodanig beschouwen, en heel weinigen die het halen. Voor enkelen is winnen ongetwijfeld belangrijker dan deelnemen, maar voor de meerderheid begint het bij deelnemen, en dan zien we wel. Als je echter bij die 206 wereldspelers hoort die een selectie verdienen voor niet minder dan de World Cup, dan staat dat lekker te pronken op zowel je CV als je visitekaartje. Ongeacht of je daar een dijk of een draak van een tornooi speelt.   

En die draak is alomtegenwoordig, want het is telkens van moeten of je ligt eruit. Elke match bestaat uit twee klassieke partijen, zo nodig gevolgd door evenveel rapids (25+10), snelle rapids (10+10), blitz (5+3), en als dat allemaal niet volstaat, net zoveel 3+2-partijtjes tot er een winnaar is. De ervaring leert dat je er, zoals in elk bekertornooi, elk moment uit kunt gaan, en dat dat lot ook geregeld de toppers treft, die door mindere goden huiswaarts worden gemept. Ook voor de besten geldt dat de kans dat je 7 of 8 matches achter elkaar wint, verre van groot is. 

Daniel is natuurlijk niet de enige die hier zijn ticket voor de World Cup op zak heeft mogen steken. Zogenaamde continentale tornooien zoals een EK (er zijn er ook andere) geven recht op x aantal tickets, en hier blijken dat er 23 te zijn (zoals altijd is Europa de grote slokop, vóór Azië, Noord- en Zuid-Amerika en Afrika, die samen nog niet half zoveel – continentale – plaatsen  krijgen). Kortom, de eerste 23 in de eindstand van dit EK zijn geplaatst voor de World Cup. Ik ga ze niet allemaal opnoemen, maar o.m. Gelfand, Ponomariov, Ivanchuk en Navara hebben het niet gehaald. De niet-deelnemers evenmin, natuurlijk, maar die hebben meerdere wegen die naar Rome leiden.

Tot besluit: hoe deden de jonge Nederlandse freules het nog? Ze stonden hun juffrouwtje wel, maar niet zonder moeite. Roebers begon slecht en moest in totaal 3 nullen incasseren, maar sprokkelde wel 6 punten. Ze begon als 242^ste en klom op naar de 214^de stek. Van Foreest moest 5 keer de duimen leggen, maar haalde wel één winstpartij meer dan Roebers en eindigde met 5 punten. Zij was gestart als nummer 256, maar zakte naar plaats 306. Stijgen, dalen, we moeten er ook rekening mee houden dat het telkens om ex aequo’s gaat met een heel stel anderen. Met 6 punten zit je in de groep van 143-214, met 5 in die van 282-331. Dat nuanceert een en ander wel, en al bij al hebben beiden, toch nog maar resp. 16 en 15, het er best goed van afgebracht. Daar horen we nog van!