We zijn vier dagen of drie ronden plus een rustdag verder, maar het was vooral die 12^de ronde die voor opschudding zorgde. What a difference a day makes! In één klap kwam Karjakin, na vier ronden schijnbaar troosteloos uitgeteld, aan de leiding (met betere scheidingspunten dan Caruana), hees Ding, de enige ongeslagene nog, zich bij de naaste achtervolgers en zijn er ten minste vijf kanshebbers op de eindwinst. En dat met nog twee ronden te gaan! Er moet nu gewonnen worden, zoveel is zeker. Alleen Karjakin zou er kunnen mee wegkomen als er links en rechts alleen maar remises worden gespeeld, maar het risico dat dat niet gebeurt, kan ook hij het best proberen te vermijden. _LEESMEER_

Vandaag ging het spektakel gewoon door: wat in één klap verandert, kan vervolgens immers net zo snel weer worden omgegooid. Al leek dat niet de intentie bij So en Karjakin. Die gingen net als in de heenronde Nimzo-Indisch doen, maar nu wel met het klassieke 4. Dc2. In het vervolg werd gelijke tred gehouden, de dames gingen van het bord, ook de andere stukken, op een toren na, en voorts bleven er een paar verdwaalde pionnen over die geen echte, of echt geen, toekomst hadden: ½ – ½.  

Caruana en Aronian zetten de Marshall op, zij het met een wat ongebruikelijke voortzetting. Dat leverde een boeiend steekspel op, waarin Caruana een paar keer het laken naar zich toe leek te gaan trekken, en dan misschien toch weer niet. Uiteindelijk moest Aronian een stuk geven voor een paar pionnen, en het leek erop dat hij zo de meubelen zou redden, maar in de zenuwslopende tijdnoodfase die volgde verloor de Armeniër het noorden en alle andere windstreken: 1-0.

In Mamedyarov–Grischuk was er zettenlang “niets aan de hand”, althans volgens de machinale meesters, die het onevenwicht tussen wit en zwart kwantitatief kwalificeerden met een nul van hier tot in Bakoe en/of Moskou. De partij was in Koningsindische stijl begonnen, m.b. het fianchetto zonder c4, en ging vervolgens (mét c4) over in een Neo-Grünfeld. Omstreeks de 11^de zet gingen de heren de onbetreden paden op, maar het leverde wederzijds bijna volmaakt parallelle mogelijkheden en beperkingen op en een pionnenstructuur die niet gelijker kon zijn. Natuurlijk werd er geprobeerd om toch wat spel te creëren: met remise viel (te) weinig te bereiken. En dan plots blunderde Grischuk de zaak naar de haaien, out of the blue en in ziedende tijdnood, en mocht Mamedyarov nog onverwacht oogsten: 1-0.

Ding–Kramnik zag een Engelse opbouw. De beginfase was evenwichtig, maar na enkele suboptimale zetten van Ding ging Kramnik aan de haal met twee lichte stukken voor een toren. Even later begon het er bijzonder precair uit te zien voor Ding en leek z’n eerste verlies in de maak, maar een paar verkeerde keuzes van Kramnik later was er niet veel meer aan de hand. Kramnik behield wel een vederlicht plusje, maar het volstond niet voor meer, en dus werden de zetten herhaald: ½ – ½.   

’t Kan verkeren, wist Bredero al, en de praktijk van de dag wees het ook uit. Na de verrassende ontwikkelingen van de 12^de ronde, heeft de 13^de voor een vrijwel nieuwe situatie gezorgd. Caruana staat opnieuw, en lekker moederziel solo, in pole position (8/13). Hij wordt gevolgd door Mamedyarov en Karjakin (7,5/13), die moeten hopen dat de Amerikaan morgen niet wint van Grischuk. Zelf kunnen ze maar beter scoren, respectievelijk (met zwart) tegen Kramnik en (met wit) tegen Ding. En that’s it!

Wie volgt, is van geen tel meer. Enkel Ding, nu op de 4^de plaats (7/13), kan mathematisch nog net gelijkkomen met Caruana, maar heeft sowieso minder overwinningen (2 < 4), het 2^de scheidingscriterium, en kan het tornooi dus niet meer winnen. Helemaal eraan voor de moeite zijn Grischuk (6,5/13), Kramnik (6/13), So (5,5/13) en Aronian (4/13). Maar ze kunnen het de drie overblijvende kanshebbers nog wel moeilijk maken. In de eerste plaats Grischuk, die morgen met wit Caruana partij geeft. Een simpele remise is voor de Amerikaan mogelijk niet voldoende: als Karjakin op gelijke hoogte komt, wint de Rus volgens het eerste scheidingscriterium (1,5-0,5 in de onderlinge partijen), en als Mamedyarov dat doet, wint die (wellicht) op basis van het 3^de (Sonneborn-Berger). Als ze met z’n drieën de eerste stek delen, dan gaat de Azerbeidjaan met de hoogste eer lopen: hij verloor niet van Caruana (2=) en won van Karjakin (1+1=) en scoort dus het best in de onderlinge partijen (eerste scheidingscriterium). Het kan dus nog drie kanten uit, maar voor elke kandidaat geldt: winnen is belangrijker dan deelnemen …