Met pijn in het hart (sommigen hebben het hart op de tong, ik heb het blijkbaar in de rug) heb ik moeten afhaken voor het lopende CK reeks 2. Laten we wel wezen, het is niet het einde van de wereld, maar in deze editie, met iedereen ELO-gewijs op een hoopje, mocht iedereen dromen van prijzenpakkelarijen, en ik zal niet ontkennen dat ik mezelf deze keer toestond om ook eens wat te dromen. De motivatie om deze keer eens alles uit de kast te halen en op de details te letten die mij anders al eens ontsnappen was er zeker, niet dat ik mezelf meteen veel kansen gaf, maar alleszins meer dan geen: een goed seizoen kan mij ook eens overeenkomen, dus waarom niet deze keer? Gaandeweg merk je vanzelf wel of en hoe naïef het allemaal is. En een goed seizoen kan ook zonder prijzen: als het maar leuk spelen is.

Enfin, er stond gisteren dus maar één partij op het programma, Guy tegen Mart, en omdat mijn blik noodgedwongen afstandelijk is, kan ik u alleen maar meegeven dat Guy verloor en Mart won. Waar blijven die remises toch? Veel verandert er dus niet in de stand, ook niet (gelukkig) door het wegvallen van ondergetekende trouwens, al is het effect misschien ook wat misleidend, want iedereen staat in één klap twee punten hoger dan men spelenderwijs heeft vergaard, en dat oogt wel goed. Never mind, maak er nog een leuk seizoen van jongens, dan kan met z’n achten net zo goed!