Mijn tegenstander heette Freddy Vanhee en is lid van Pion Aalst. Op het moment van het schijnoffer sta ik al slecht tot verloren ; er zijn dan minstens drie, moeilijk te pareren, dreigingen. De opening was van mij maar nadien heb ik inspiratieloos gespeeld. Aan de grond genageld als een kat in de koplampen van een auto bij nachte liet ik na pion d5 te spelen. Mijn tegenstander liep niet hoog op met de Alapin, al gaf hij toe dat d5 het bord had kunnen laten fikken. Murray Chandler en Garry Lane toonden aan in hun schrijfsels dat deze opening zeker geen afvlakkende tendenzen (ruilen, remisebeelden) hoeft te vertonen. Er spelen wel meer mensen dan Tiviakov deze opening en het is m.i. vooral de ingesteldheid van de witspeler die het karakter van de partijontwikkeling bepaalt.