Gaf ik de vorige keer niet aan dat de twijfels over Carlsen best voorbarig konden wezen? Ja, hoor, dat deed ik, ofwel hebt u niet zo heel goed gelezen. Vandaag, het was ‘maar’ Adams, én nog de lang(durig)ste partij ook, deelde de wereldkampioen zijn langverwachte eerste tik uit,  al was dat een behoorlijk gelukkige tik en heb ik heel weinig – eigenlijk géén – reden  om “Zie je wel!” te roepen. Onze derde winnaar, dus, de wispelturige Noor, ware het niet dat nog iemand hem voor was, te weten Vachier-Lagrave.  En dan was er nog een overwinning – het leek vandaag wel de Umwertung aller Werte in de Anish Giri-Cup –  want ook Nepomniachtchi scoorde weer en nestelt zich naast Caruana op de leidersplaats. Even overlopen en _LEESMEER_synthetiseren.

Caruana–So was de kortste partij, in zetten gerekend alleszins, én van CCMCC-gehalte én van Spaanse signatuur. Niet de minst gebruikelijke opening, dus. Caruana bracht dan de Anderssenvariant (5. d3) op het bord, en So opteerde meteen voor een zijweggetje (5. … Lc5). Niet de meest gebruikelijke lijn, dus. Binnen de kortste keren zaten ze op onbetreden paden. Veel spectaculairs kwam daar niet uit voort, en op zet 30 deelden beiden het punt.

Loofden we gisteren Nepo nog omdat hij geduldig het moment afwachtte dat we nadien als “gepast” zouden herdefiniëren, vandaag maakte de Rus in 37 stapjes korte metten met Anand. Ook hier, in een Engelse opening, niet de gebruikelijkste wegen, met Kortsjnojs 6.Bxb2 uit 1964, en vervolgens het nieuwtje 7.g4 (i.p.v. 7.d4). Dat leidde tot wederzijdse evenwichtskunsten, tot Anand een paar keren ongelukkig voortzette, om af te sluiten met een blunderkers op de verliestaart.

Aronian en Nakamura opteerden voor het Geweigerd Damegambiet, de klassieke variant met 4. Pf3 en 5. Lf4. Het zag er een toefje beter uit voor wit, maar Naka deed iets nieuws op de 17^de zet: …Dd8 i.p.v. … Da6, al zette dat uiteindelijk weinig zoden aan de dijk. De meter sloeg daarna een paar keer iets nadrukkelijker uit naar (licht) wit voordeel, maar dat bleek als zo vaak weinigzeggend, en dus werd het (weer) remise.

Karjakin–Vachier-Lagrave was de 2^de winst/verliespartij, iets langer qua aantal zetten, iets korter in tijd dan  de 3^de. Het was ook de 2^de CCMCC-confrontatie, en dan vragen we ons vanzelfsprekend af hoe leerzaam dat zou kunnen zijn. Al gauw stond er een Najdorf op het bord. Dat gaf een pittige partij, maar lange tijd leek het niet dat er zou worden gewonnen. Kort voor zet 40 ging de partij stilaan meer richting Vachy en Karjakin kreeg de boel niet meer op de rails. Toch was het niet zo duidelijk of zijn opgave op de 59^ste zet niet wat vroegjes was. Of is dat deel van het rookgordijn? Hoe dan ook, de ex-Oekraïner die toch een stevige Siciliaanse reputatie had, loopt hier  al een 2^de Siciliaans blauwtje op.

Carlsen–Adams was het laatst afgelopen en kende een bizar verloop. Het begon al met de opening: 1. f4, Bird, godbetert! Wie destijds mijn verslag van Leuven (Grand Chess Tour, Your Next Move, Rapid & Blitz) heeft gelezen, zal zich herinneren dat hij dat daar ook tegen Kramnik had gedaan, volgens Short omdat die zich eerder (en in aanwezigheid van Carlsen) wat minnetjes had uitgelaten over die opening én de Deen Bent Larsen, een notoir liefhebber en expert ervan: koffiehuisschaak/-schaker, vond Vladje. Waarna hij van Carlsen lik op stuk kreeg, met de Bird. Vandaag liep het bijna anders. Carlsen kwam met iets nieuws op de 11^de zet (11. Da4, i.p.v. dxe4), maar tastte meteen daarna mis. Twee zetten later retourneerde Adams de ’gunst’  (14. … Ld4+?, i.p.v. Tac8) en kwam Carlsen beter te staan. Enkele onnauwkeurigheden later was Adams weer in het voordeel. Dat duurde een tiental zetten, maar dan verwaterde het onevenwicht en leek de remisehaven binnen bereik. Met 51. … Kb8 en 52. … Th2 torpedeerde de Engelsman ten slotte zijn eigen bootje, en zo boekte de wereldkampioen z’n eerste zege, terwijl het even goed een minremise of zelfs een nederlaag had kunnen worden. Overtuigend is het “herstel” dus nog niet.

Leggen we dat alles even op de weegschaal dan moeten we erkennen dat Carlsens veeleer gelukkige winst in feite broodnodig was. Kort daarvoor had Vachy het volle punt behaald, en die staat 2^de in de totaalstand van de Grand Tour, op een luttele 3 punten, wat niet zomaar ongedaan kan worden gemaakt, maar absoluut niet onoverbrugbaar is. Een Carlsen die met een zootje in het pak eindigt én achter Vachy is een Carlsen voor de Franse kat. Voor wie dat soort spanning best kan hebben, is het jammer dat de man uit Brexit Country de wereldkampioen heeft laten ontsnappen.

In de stand in de ‘London leg’ komt steeds meer aftekening:

1-2: Caruana en Nepo (4,5/7 en +2)

3-4: MVL en Carlsen (4/7 en +1)

5-7: So, Aronian en Nakamura (3,5/7 en +/-0)

8-10: Karjakin, Anand en Adams (2,5/7 en -2)

Nog twee ronden. Het wordt zowaar nog spannend ook.

De Superfinale in Sint-Petersburg dan. In de mannengroep werden vandaag twee enen opgetekend. Leider Fedoseev ging nu ook eens de boot in, tegen Malakhov, en Tomashevsky hield Volkov eronder. Daardoor nadert Dubov (4/6) weer tot op een half punt van Fedoseev (4,5/6), en nog een halfje verder sluit Tomashevsky aan bij de achtervolgende groep (3,5/6).

Bij de dames wonnen Goryachkina (van Gritsayeva) en Bodnaruk (van Galliamova). In de stand leiden Gunina en Girya (4/6) voor Kashlinskaya, Goryachkina en Bodnaruk (3,5/6). 

Lang geen slechte dag, alles bij elkaar.