Ooit moest het er van komen: de laatste ronde. En net zoals gisteren tegen een Engelsman. We spelen allebei een quasi foutloze partij, maar na wat afruilwerk in het middenspel komen we in onderstaande stelling terecht. Ik speel 31. Dd3 en zwart geeft na lang nadenken op want de druk op a5, én een paard dat op f5 komt, én het doorlopen van de d-pion is teveel. Er allebei van overtuigd dat de zwarte stelling niet te houden is, rondden we het toernooi af. Maar… dat is zonder de engines gerekend. Met welke zet en plan kan zwart het boeltje redden, en blijkt de stelling quasi gelijk?

Pascal – de Engelsmannen: 2-0. Dus toch nog geëindigd met 50% en zelfs twee plaatsen boven mijn initiële plaats. Maar dat zegt dus duidelijk niet alles: een TPR van 1632 en 50 (fide-)elopunten verlies des te meer.

Het toernooi werd gewonnen door de Cubaan Albornos Cabrera (2585) die aan een remise genoeg had om zich te verzekeren van de ongedeelde overwinning. De Azeiri Safarli (2610) strandde op een half punt.

Tijd voor een evaluatie!

Hoe was het schaken? De speelomstandigheden waren perfect. Een ruime zaal, ideale temperatuur en verlichting. Desondanks waren mijn partijen onder niveau. Moeilijk om een oorzaak daarvoor te vinden. Mijn mooiste partij was ongetwijfeld die uit ronde 7 tegen de Indische Ishvi. Een positioneel torenoffer doe je niet elke week. Heel jammer dat ik nadien onnodig in de fout ging.

Hoe was de organisatie? Tja, daar heb ik het al over gehad. De ondertitel “Play chess, discover Portugal” bleek gebakken lucht. Van de beloofde excursies kwam weinig in huis. Heel jammer want dat was één van de redenen waarom ik me inschreef. Ook het toernooi zelf werd nogal luchtig aangepakt. Constante verschuivingen in speeluren en (daardoor?) regelmatig forfaits. Maar sommige zaken hadden ze wél prima gedaan: voor het hotel heb ik zelf bijvoorbeeld niets moeten regelen.

Lukte de combinatie schaken / werken / toerisme? Dat lukte zeer goed. Het deel ’toerisme’ was natuurlijk eerder beperkt (behalve dan de 24 uur in Lissabon), waardoor er altijd wel dagdelen waren om te werken. In het hotel kon ik op de kamer werken (maar dat zat niet zo handig) ofwel in een publieke ruimte beneden.

Ga ik nog terug naar Reguengos de Monsaras? Na afloop werd al aangekondigd dat volgend jaar de tweede editie zal worden georganiseerd. Maar dat zal zonder mij zijn. Ik wil zeker nog zo’n internationale toernooien spelen maar ga er wel op letten dat dit plaats vindt in een stad waar ook iets te zien is. Ergens waar ik niet afhankelijk ben van de toernooiorganisatie. Gelukkig was het weer fantastisch waardoor ik geregeld op het dorpsplein van uma serveja kon genieten. Dit smaakt naar meer!