Een avond om snel te vergeten, heet dat dan. Titelkandidaat Borgerhout 1 kwam ons een pandoering van jewelste geven. Ze vaardigden een sterke ploeg af, maar door enkele afzeggingen, werd ook SKOG 1 versterkt op de topborden. Pascal (4) moest als eerste het hoofd buigen na onnauwkeurig spel in de opening dat wit mooi afwerkte met een niet te stuiten koningsaanval. Ondertussen had Patrik (6) een stuk gewonnen tegen bekende Tony maar de 6 (!) pionnen én actieve stukken die Tony er voor in de plaats kreeg, overrompelde Patriks stelling.
Wouter (5) had ondertussen een zeer dynamische stelling op het bord getoverd, met kansen langs beide kanten. Maar Wouters tegenstander had het allemaal goed gezien, offerde een toren waarbij Wouters koning in een matnet verzeilde. 0-3 was het dan al, maar op de resterende eerste borden leken nog wel wat punten te halen.
Michel (2) kwam in een einspel met zware stukken terecht, maar had het initiatief in de hand. Mogelijk een schaakje te veel zorgde voor een verwaarlozing van de eigen koning. Toen de tegenstander toren en dame op de achterste rij plantte, was het mooie liedje voorbij. Niet veel later viel ook bij Daniel (1) het doek. Nadat Daniël verzuimde te rocheren, werd de druk opgevoerd, kwamen er combinaties op het bord en viel het dubbeltje op de verkeerde kant.
Onze laatste hoop was gevestigd op Dries (3). In het middenspel had hij zijn tegenstander een dubbele geïsoleerde pion kunnen aansmeren, maar de stelling bleef verder volledig gesloten. De stuurlui aan wal zagen hier en daar doorbraken met winstkansen, maar Dries koos na lang manoeuvreren voor een plan dat leidde naar een toreneindspel met ieders 4 pionnen. Met de verre vrijpion van de tegenstander begon het er allemaal wat tricky uit te zien en het 0-6 doemscenario begon in ieders hoofden te spelen. Maar Dries behield de controle in de eindfase en met herhaling van zetten haalde SKOG nog een eerreddend half puntje binnen.
Of deze pandoering ons op één van beide degradatieplaatsen brengt, zullen we na vrijdag weten. Sowieso zal de strijd om behoud woeden tot de laatste speeldag.
Stuurman Pascal had het goed gezien, wit heeft één zet de kans gehad om de partij te beslissen, het was exact de variant die Pascal onmiddellijk na de partij suggereerde.
spijtig dat we niet af en toe van bord mogen wisselen tijdens een match……
Een opmerking bij het duel Tony Peleman-Patrik Broekmans.Tony offerde een Paard,hetgeen zwart wel moest aannemen;anders bleef hij gewoon pionnen achter zonder compensatie.Maar de witte stukken stonden zo actief-wit beschikte ook over het loperpaar-en hij stond zoveel pionnen voor (een heel leger zelfs) dat het gewoon vechten tegen de bierkaai was.Op te merken valt nog dat ,voor Patrik een blunder beging waardoor wit geforceerd een pion op h won,zwart het betere van het spel had.Maar ja…Het was een leerrijke avond voor ons en er werden heel veel boeiende,instructieve partijen gespeeld.Zo was de blitze aanval met zwart van Provinciael op bord 5 prachtig om volgen,waarbij in een onstuitbare koningsaanval een stille zet van zwart voor wit de doodsklok luidde.Ere wie ere toekomt : enkel ,weer eens,Dries H. behaalde een remise.Al de rest verloor al dan niet smadelijk.
Leuk was ook de ontknoping van de partij Herman Callens (met wit) tegen Liekens,waarbij zwart een zelfmat construeerde.Herman zag dit na 2 minuten.
Na 2 minuten, inderdaad, van de 4 die ik op dat moment had, dus ik had nog gerust wat langer kunnen nadenken. Alle gekheid op een stokje, we zullen het allemaal wel kennen, die vorm van schaakblindheid, het evidente niet zien, en de vraag is altijd: hoe komt dat toch? Ik kan niet voor mijn tegenstander spreken, maar ik vermoed dat hij zo gefocust was op het vinden van de winnende aanval, dat hij uit het oog verloor dat zijn koning niet zomaar all the way mee in de aanval kon/mocht. Zelf was ik vooral gefocust op de verdediging. Die bestond erin om zo schaak te blijven geven dat de tegenstander zijn dame er niet kon tussenplaatsen met een vork op koning en dame tot gevolg, en dus dameruil, en dan zou het uit zijn voor mij. Maar na die laatste zet van zwart (de zelfmatconstructie) zag ik tot mijn ontgoocheling dat ik eigenlijk geen schaakjes meer had: telkens zou de zwarte dame dameruil komen afdwingen. Ten langen leste (na 2 minuten, dus) merkte ik dat ik ook op g2 schaak kon geven en dat deed ik bijna impulsief, onder het motto: de rest verliest sowieso, dus ik kan net zo goed dit spelen en zien wat hij dan doet. Pas dan (met geluiden van “Het is gebeurd” als katalysator) viel het mij te binnen dat hij niets meer kón doen. En zeggen dat ik tijdens die (tergend lange) twee minuten ook even gedacht heb aan opgeven! De moraal van dit verhaal: altijd nog eens goed kijken voor je opgeeft, en ook het onverwachte verwachten (zoals in volle aanval een zelfmat opzetten).
En ja, “den Herman” heeft weer eens geluk gehad. Ik zeg dan maar: als je onder druk komt, en je kunt net zo lang overleven tot de tegenstander in de fout gaat, is dat misschien ook een verdienste. En laten we wel wezen: Vrouwe Fortuna kiest ook héél geregeld de andere kant …
Patrik en Herman, wat muggenzifterij: het ging over een helpmat en geen zelfmat. Bij een zelfmat verplicht je je tegenstander om je mat te geven, die heeft geen andere keuze dan mat geven. Zó erg was het gelukkig nu ook weer niet.
Het voelde wel alsof ik geen andere keuze had, hoor! 🙂
Je hebt natuurlijk gelijk, helpmat, geen zelfmat. Ik vraag me trouwens af of een zelfmat überhaupt mogelijk is in echte partijen: in welke context zou je je tegenstander ooit willen dwingen om jou mat te zetten? Dat helpmat wel degelijk voorkomt, weet ik ten minste sinds gisteren …