De derde ronde van de Zilveren Toren leverde voor SKOG 1 ook een derde ruime overwinning op. Het grote ELO-verschil zat daar uiteraard voor veel, zoniet alles tussen. Toch werd het geen 4-0 overwinning. Bart (3) wist na zijn partij zelfs te zeggen dat hij zo goed als verloren stond en blij was dat zijn tegenstander z’n remiseaanbod aanvaardde. Op dat moment had Pascal (4) de zege al binnen. In een typische Benkö-stelling, met druk op de open b-lijn in ruil voor een gambietpion, dekte wit een aangevallen stuk met zijn a-pion, maar hij overzag dat achter die pion een ongedekte toren stond, waardoor er van dekking geen sprake kon zijn. Stuk de doos in dus en hoewel wit zich nog een tijd goed verdedigde, was het resultaat onvermijdelijk: 1,5-0,5. Jan (2) behandelde de Engelse opening van zijn tegenstander nogal passief, waardoor het een hele tijd duurde voor hij zijn stelling op orde kreeg. Wit investeerde veel tijd om tot een aanvalsplan te komen, maar dat bleek niet eenvoudig. In het middenspel greep zwart de kans om af te wikkelen naar een eindspel met 2T+L tegen 2T+P. Dat leverde echter geen voordeel op, tenzij druk op een witte achtergebleven pion in het centrum. Men zegt altijd dat je één zwakte kunt verdedigen, zolang je er maar geen tweede krijgt. Wit ruilde echter te graag de loper en een toren, maar overzag dat de zwarte koning veel actiever stond dan de zijne. Uiteindelijk kostte hem dat een pion die, na ruil van het laatste stuk, de winst voor zwart verzekerde. Tussenstand: 2,5-0,5. De meest boeiende partij vond ongetwijfeld op bord 1 plaats. Daniël liet een dameoffer toe voor toren en loper plus matdreiging, maar hij had goed gezien dat hij het mat kon afwenden. Partij voorbij? Zeker niet, want zwart liet zich niet zomaar inpakken. Op het einde kwam er een eindspel op het bord waarin hij L+P en een vrijpion op de 3de rij had tegen D+K, met elk nog een pion op de damevleugel en drie pionnen op de koningsvleugel. De loper stond gedekt, dekte op zijn beurt paard en vrijpion, en de vraag was hoe wit die vesting met K+D kon ontmantelen. Daniël vond het antwoord: hij zette zijn dame centraal, zodat de zwarte stukken bijna nergens naartoe konden, rukte met koningspionnen op om de zwarte koning meer te isoleren en stuurde dan zijn koning naar voor. De omstaanders keken geboeid toe hoe hij met dit manoeuver de zwarte stelling langzaam maar zeker (en in tijdnood) uit verband wist te spelen. Zwart wachtte niet op de genadeslag en gaf op. Einduitslag: 3,5-0,5. We moeten nog tegen de sterkere ploegen in onze reeks, maar een goed begin is alles.