Terwijl onze clubgenoten van SKOG 3 nog vol aan de bak moesten om de degradatie te ontlopen, was de opdracht voor SKOG 4 uiterst simpel: breng een schaker aan alle vier de borden. Door de toch wat aparte puntentelling van de Zilveren toren volstonden zelfs wanneer we allemaal verloren de 4 troostpuntjes om de tweede plaats en bijhorende promotie te claimen. Ondertussen duimden we volop voor SKOG 3, want uiteraard kijken we er naar uit om hen volgend jaar te treffen. 

Gek wat de invloed van dit gegeven was. Bart en Alexander arriveerden al om 19u17 in de wedstrijdzaal, wellicht nog voor een aantal officials. Patrick hoefde zich ook geen zorgen te maken over een goede parkeerplaats om 19u27. Zelfs Philip die lopend naar de zaal kon komen was er al om 19u44, terwijl hij op onze clubavonden meestal binnenkomt op het moment dat Pascal verzoekt om het leeggoed aan het einde van de avond naar beneden te brengen. De missie was dus al volbracht… Hoewel… blijkbaar moet ook de partij reglementair toch aan bepaalde minimumeisen voldoen, maar dat is iets wat Kenneth wellicht haarfijn kan uitleggen. SKOG 4 heeft deze jaargang in de Zilveren Toren telkens weer met een heel groot hart gespeeld en dat zou deze avond niet anders zijn.

Vader en zoon Verlinden waren niet alleen eerst in de zaal, ze waren ook eerst klaar. Bij jongere schakers zoals Alexander één is, staan we er niet van te kijken dat hun partijen snel verlopen. Toen ik een eerste keer naar rechts keek, zag ik tot mijn tevredenheid dat hij een stuk voor stond. Wetende dat Alexander 3 op 3 gescoord had, schreef ik in gedachten het eerste punt al op. Helaas liep het onverwacht anders. Zijn tegenstander vond een vlijmscherpe matcombinatie na een offer. Alexander baalde als een stier, maar iets in mij zegt dat dit hem géén tweede keer overkomt. De schaakleercurve van Alexander is erg steil, zeker in vergelijking tot de oudere spelers in ons team waarbij die curve in het beste geval wat “vals plat” omhooggaat. In het weekend van de Ronde Van Vlaanderen vond ik deze beeldspraak nèt kunnen.

Bart, vader Verlinden, was voor zijn doen ook relatief vroeg klaar. Wij kennen Bart als een zeer bedachtzame schaker. Woorden als secuur, solide en verzorgd laten zich moeiteloos associëren met de wijze waarop Bart invulling geeft aan ons favoriete spel. Gisteren achtte Bart echter het moment gekomen om deze behoedzame en risicoloze weg te verlaten. In een poging om de partij open te breken ging hij helemaal uit zijn comfortzone en koos voor een offer. Helaas was er onvoldoende compensatie en Bart die een week eerder een levensbelangrijk vol punt in Westerlo scoorde, moest berusten in een nederlaag. Dat bracht de tussenstand op 2-0. Op zich was er niks aan de hand zoals hoger reeds uiteengezet, maar we wilden toch ook wel een scenario vermijden waarbij we alleen maar “troostpuntjes” zouden sprokkelen.

Patrick, op het derde bord, koos met zwart opnieuw voor de symmetrisch variant van de Tarrasch-verdediging waar hij een week eerder mee verloren had. De opening verliep rustig, maar door de overbodige afruil van een behoorlijke loper voor een minder paard, kwam zwart aanvankelijk in de verdrukking. Wit koos dan voor een te flauwe suboptimale voortzetting waardoor zwart met secuur schaken in het middenspel zijn positie gevoelig wist te verbeteren. Toen de witspeler alsnog probeerde de boel te forceren, vond Patrick de juiste verdediging die stukwinst en de partij opleverde. Een binnensmondse zucht van verlichting klonk niet alleen bij hem, maar zeker ook bij Bart en Alexander. 

De ogen verschoven dan enerzijds naar ons eerste bord waar Philip een boeiende partij aan het spelen was en anderzijds naar het tweede bord van SKOG 3 waar Herman operatie redding moest afmaken waar ook Lucas al een belangrijke bijdrage aan had geleverd. Philip, onze onbetwiste kampioen van reeks 5A (12,5/13  tpr 1919) moet nog steeds zijn eerste ELO-partij verliezen. Met zwart kreeg hij dit keer de Trompowsky-attack tegen en dat betekende voor hem meteen improviseren. De partij wikkelde af naar een eerder zeldzaam en dus lastiger eindspel waarbij Philip twee torens, een loper en 1 pion had tegen over de Dame en een stuk of vijf pionnen. Er werd remise overeengekomen waarmee Philip zijn ongeslagen status behoudt. Deze ronde werd weliswaar verloren, maar SKOG 4 eindigt dus duidelijk tweede met 74 bordpunten en 11 matchpunten.

Dat betekent promotie en een nieuwe broederstrijd met SKOG 3! 

Herman, die voldoende had aan een remise, won uiteindelijk verdiend zijn partij en verzekerde het behoud. Dit tot grote opluchting van in de eerste plaats captain Benny, maar ook van een aantal andere SKOGGERS die net geen hartverzakking kregen toen Herman met 6 minuten op de klok en iets minder bewust van het feit dat er geen half uur bij zou komen een korte sigaretbreak nam.

Tot slot wil ik hier een aantal mensen bedanken: onze captain Mark, die verhinderd was, maar die erin geslaagd is een heel fijne groepsdynamiek te smeden en die vorige week in Westerlo met een fraaie aanvalspartij een levensbelangrijk vol punt scoorde.

Maar zeker ook aan alle spelers die een steentje hebben bijgedragen aan deze promotie én waarmee we gewoon heel veel plezier hebben beleefd de afgelopen maanden. Naast de hier al genoemden Philip (3/4), Bart (2/6), Alexander (3/4), Mark (3/5) en Patrick (5/6) leverden zeker ook Freddy Depovere (3/5), Jan Van Herck (1/1) én ook onze éénmalig reddende engel Herman Callens (1/1) hun bijdrage aan dit onverhoopte resultaat. Wij hebben nu al zin in de volgende editie!