Eén van de deelnemers van het Stapjestoernooi afgelopen zondag, was Wouter. En hij bezorgde ons onderstaande ‘Soort van verslag’.

Ik heb me vorige zondag op het door ons georganiseerde stapjestoernooi eigenlijk zo goed geamuseerd, dat ik spontaan de behoefte voelde om een, weliswaar zeer persoonlijk getint, verslag te schrijven over dit toernooi. Nu ja, verslag, je zou het ook een soort eerbetoon aan de club kunnen noemen.
Om een beetje een idee te krijgen hoe ik het toernooi ervaarde is het ook belangrijk om een beetje mijn ‘achtergrond’ te weten. Ik begon toen ik ongeveer 9 jaar was met schaken in het schaakclubje van Deurne Zuid, stapte daarna snel over naar Hoboken waar ik heel intensief jaar in, jaar uit zo veel mogelijk toernooien ging spelen om ervaring op te doen. Dat deed me uiteindelijk groeien tot een net iets minder grote knoeier (in the grand scheme of things zijn we allemaal knoeiers vergeleken met Carlsen) van rond de 2000 elo.
De zin voor het schaken vloeide wat weg toen ik 20 werd aangezien mijn andere grote hobby, poker, prioriteit kreeg. De goesting om te schaken verdween helemaal en zodoende was ik, op een sporadische online partij na, volledig gestopt met schaken.
Die goesting kwam enkele jaren geleden terug wanneer ik weer naar Belgie verhuisde, en de keuze voor een club was eigenlijk niet zo moeilijk. Naast de logische redenen dat dinsdagen me beter lagen en de club vlakbij was, had ik vroeger als speler(tje) altijd goede ervaringen met het toen nog Criteriumtoernooi van Oude God en nadien de verplaatsingen voor ZT en IC naar het Mark Liebrechtcentrum. Gezelligheid was toen al troef en ik kan zeggen dat dit zeker niet verslechterd is.
De goesting om het schaken kent nog een hogere versnelling sinds dit jaar, met mijn oude scherpte die beetje bij beetje terugkomt met en enkele interessant toernooien in het verschiet, zoals het BK in Lier en de 12-uren blitz, ook al in Lier. Ik moest dan ook niet lang twijfelen toen ik op de dinsdag voor het stapjestoernooi te horen kreeg dat spelers altijd welkom waren en vrijwilligers voor de afbraak ook meer dan welkom zijn.
Over het open toernooi zelf kan ik qua persoonlijke resultaten vrij kort zijn: er was een duidelijke top 4 qua rating en deze spelers eindigden dan ook in de top 4, weliswaar in een net iets andere volgorde. Hoewel ik mijn eigen resultaten hier niet echt relevant vind, zijn de resultaten van onze opkomende jeugd dat eens te meer.
Wat dat betreft wil ik ook absoluut wel de 5e plek van ons jeugdtalent Kiran Vanbrussel in de schijnwerpers zetten. Hij behaalde 4 op 7 maar verloor enkel van de 3 hoogst geklasseerde spelers, waar hij elke partij echt wel enorm weerwerk wist te bieden. Alle andere tegenstanders, waaronder toch enkelen boven de 1500 elo, gingen er aan. Ook Max Andriessen zag ik een meer dan behoorlijk toernooi spelen in de open reeks. Verder zie ik bij de resultaten van stap 3 ook 2 van onze jeugdleden bovenaan staan dus wat dat betreft is er ook nog meer hoop in de toekomst voor onze club.
Nog belangrijker vond ik echter de sfeer van het toernooi. Het was duidelijk dat iedereen er was voor het plezier, en terwijl de top 4 van de open reeks toch graag het toernooi wilden winnen, was de sfeer onderling het belangrijkste. Tussen de rondes door werd er vrolijk over en weer gezeverd en met een omkadering (toernooileiding, barwerking,…) dat in mijn ogen vrij vlekkeloos verliep is het nog net iets aangenamer om te spelen.
Ik vond het dan ook geweldig om te zien hoe bijna tientallen clubleden mee hielpen voor, tijdens en (in mijn geval) na het toernooi om in een mum van tijd de zaal weer op te ruimen en een geslaagd toernooi af te sluiten.
Helemaal afsluiten gebeurde (uiteraard) nog even in het theatercafé met begeleiding van een welsmakend drankje. Ik merkte daar zoals gewoonlijk een aangename sfeer met duidelijk tevreden toernooiorganisatoren van een aangename club. Een aangename club waar ik graag lid van ben voor zo lang ik goesting blijf hebben, en waar ik graag mijn steentje aan bijdraag als ik van pas kan komen.
SKOG, doe zo voort! 😊