Na een pauze van een dag of drie – nodig voor de verhuis naar van het Chinese Shanghai naar het Russische Vladivostok, waar ook weer eerst de nodige protocollaire toestanden dienden te worden doorlopen, i.c. een tweede openingsceremonie – mochten vanaf donderdag wereldkampioene Ju en uitdaagster Goryachkina hun titelgevecht voortzetten. Omdat het persoonlijke weekend zich als superdruk aankondigt, leek het mij niet aangewezen om u nog dagen  op uw honger te laten aangaande de laatste ontwikkelingen. _LEESMEER_ 

Voor wie geografisch mee wil zijn: Vladivostok ligt zowat in het uiterste zuiden van het verre oosten van Rusland, van hieruit gezien op een steenworp van het drielandenpunt met China en Noord-Korea, en ter hoogte van het Japanse eiland Hokkaido, dat zich iets verder nog (de lokale hoofdstad Sapporo ligt op 775 km) naar het oosten bevindt. De temperatuur varieert er dezer dagen tussen -5°C (max) en -20°C (min), en tot het einde van de tweekamp komt het kwik maar één keer boven nul, m.n. volgende week donderdag, 23 januari, als de dames hun 12^de en laatste klassieke partij afwerken. Het wordt dan een graad of 2. Kouwe boel, vindt u? Tja, de stad ligt wel zo’n 8 breedtegraden zuidelijker dan ons eigenste Mortsel, zowat te vergelijken dus met het Spaanse Bilbao, het Franse Marseille, het Italiaanse Firenze of het Kazakse Alma-Ata (Almaty), al zal het laatste voorbeeld u wellicht iets minder zeggen.

Zuidelijker en toch ook kouwelijker dan hier, dus, maar als het schaakvuur oplaait, hoef je geen kou te lijden. Te onzent staat het bord geregeld in de fik en ook ernaast kun je het warm krijgen, bv. als behulpzame concullega’s je er vragend op attenderen dat je nu wel de hete adem van de ene of andere achtervolger moet beginnen voelen. Bring it on, denk ik dan, want een potje hartverwarmend schaak is nooit weg en bovendien weet ik de laatste tijd al niet meer zo goed wat dat is, achtervolger zijn, en ik wil natuurlijk altijd wel leren, zij het niet om het even wat.

Hoog tijd intussen om het wereldtitelgevecht aan te kaarten. Gisteren werd de 7^de partij afgewerkt. Voor de 3^de keer in een rijtje van vier partijen had Goryachkina zwart, het gevolg van de kleurenwisseling halverwege. Voor Ju leek het zaak, na de bijna desastreus verlopen 6^de partij, om op veilig te spelen, d.w.z. een opening op te zetten die haar meer kansen zou geven op winst of remise, maar waarin ze zelf weinig risico liep. Dat lukte, via het Anti-Berlijnse 4.d3 van het Spaans: een comfortabele stelling met wat ruimtevoordeel en weinig risico’s. Niet dat ze meer dan wat “licht voordeel” verwierf, maar voor Goryachkina was het de hele tijd opletten en heel accuraat manoeuvreren, zonder echte kansen op tegenspel. Toen de tijdnood eraan kwam, zag Ju door de bomen het bos niet meer en koos ze noodgedwongen voor een minder dynamische maar wel overzichtelijke oplossing, waardoor eventuele winstwegen helemaal in de mist verdwenen. Een labeurpartij voor Goryachkina, die deze keer had moeten ondergaan (net zoals ze Ju in Shanghai geregeld onder druk had gezet), maar Ju was wel nooit een winstpad tegengekomen.  

De 8^ste partij bracht weer een ander verhaal, en deze keer zat de Russische – eindelijk weer wit – volop aan het stuur. Hoewel. Het werd een Geweigerd Damegambiet, ruilvariant, met een wit nieuwtje op de 11^de zet (11.Pf3), maar toch eerder (heel) licht voordeel voor zwart. Dat duurde niet lang, want Goryachkina speelde nauwkeurig en sterk en wist de druk almaar op te voeren, mede omdat Ju ietwat te passief bleef. Een paar foute keuzes later stond wit ei zo na op winst, al zaten er nog wel complicaties in de stelling die het niet eenvoudig maakten. Ju leek het niet meer te vinden, terwijl haar opponente accuraat bleef doordrukken. Een foutje (32. Le4) nam het halve voordeel weg, maar wat overbleef volstond nog altijd. Short, deze keer bijgestaan door (de echte number one woman) Yifan Hou – had hij t.a.v. haar niet ooit wat vrouwonvriendelijks gekwetterd? – liet niet na om werkelijk alle synoniemen van “utterly hopeless position” te debiteren, en Hou was het, in iets diplomatischer toonaarden, roerend met hem eens: ook Ju zag in, op zet 45, dat verdere tegenstand nutteloos was, en gaf op.

Indrukwekkend, Goryachkina op voorsprong, en dat met nog vier partijen te gaan. De druk op Ju wordt groot: een nieuwe nederlaag zou haar zo goed als kansloos maken, maar intussen moet ze wel alvast nog 1 keer ook winnen. Bovendien, eigenlijk staat ze de hele tweekamp al onder druk, want het is Goryachkina die het meest en het vaakst de pressing voert. Natuurlijk, met de eindzege bijna binnen bereik, spelen ook andere factoren: niet zelden valt de bijna-winnaar ten prooi aan de knotsgekke angst om te winnen, die zo verlammend kan zijn dat men met de meet in zicht domweg over de eigen voeten struikelt. Stalen zenuwen vereist, maar de altijd wat nors kijkende Russische lijkt die wel te hebben. We shall see, maar de 21-jarige Goryachkina heeft zich alvast ontpopt tot de zwaarste test ooit voor wereldkampioene Ju …

In de marge nog dit nieuws. De (vrouwelijke) hoofdscheidrechter bij de tweekamp, de Iraanse Shohreh Bayat (op de foto in het midden, in het wit en mét hoofdoek) had het bestaan om een keer haar hoofddoek af te laten, en is als zodanig ook gefotografeerd, zoals de Iraanse media in geuren en kleuren berichtten. De Iraanse schaakfederatie kon of wou haar geen veilige terugkeer naar Iran garanderen – er staan daar zware straffen op dat soort dingen – en dus zag zij geen andere keuze dan (straks) niet terug te keren naar Iran. Het is niet alles. Heel onlangs besloot wonderboy Firouzja ook al om niet meer onder Iraanse vlag te spelen en elders schaakonderdak te zoeken (hij woont met z’n vader al langer in Parijs). Op 2 januari werd de Iraanse WGM Mitra Hejazipour geschrapt uit de Iraanse schaakfederatie, omdat ze op het WK Rapid en Blitz zonder hoofddoek had gespeeld (ook zij woont al in Frankrijk). En, zonder verder commentaar heeft  WIM Sarasadat Khademalsharieh, het nummer 13 van de wereld, laten weten dat ze het Iraanse nationaal team verlaat. Erg … Iran was goed op weg om een topschaakland te worden, maar na deze leegloop keren ze zowat terug naar  kneusjesstatus.