Onze goede start kreeg tegen Westerlo I niet bepaald een vervolg. Toegegeven, met een eerste bord van 2383 ELO en op elk bord duidelijk ELO-overwicht liet Westerlo meteen zien waarvoor het gekomen was: het volle matchpunt. Dat het 0,5-5,5 werd, mag dan overdreven heten, onverdiend kon je het niet noemen.
Het begon eigenlijk desastreus toen Jan, in een scherpe stelling die hij nochtans goed kent, al met zijn hoofd bij zet 7 was, toen hij zet 6 nog moest doen. Dat leidde meteen tot stukverlies. Naar eigen zeggen was het jaren geleden dat hem dit nog overkomen was. Hoe dan ook, de stukken konden meteen in de doos.
Bart kreeg zijn eigen lievelingsvariant tegen en moest ondervinden dat het loperpaar niet altijd opgewassen is tegen oprukkende pionnen. Wit speelde het mooi uit.
Luc zag de bui hangen en redde de eer voor onze club. In het vroege middenspel gaf hij zwart het centrum en zocht compensatie met actief spel op de damevleugel. Mogelijk zat er zelfs meer in, maar wit nam geen risico’s en stelde remise voor. Zwart nam het bod aan.
Yannick stootte op een Maroczy-opstelling waarin hij voor een plan koos dat hem minder vertrouwd was. Wit profiteerde optimaal en drong met een koningsaanval zwart helemaal terug. Die deed wat hij kon, maar de nederlaag was onvermijdelijk.
Van de twee overige partijen zag uw verslaggever het einde niet, maar beide Skoggers stonden minder in het eindspel resp. middenspel. Sam moest al in de opening met Pf6 terug naar g8, kroop niettemin stilletjes uit een slechtere stelling, maar in het eindspel met T+P tegen T+L zat hij met een zwakkere pionnenstructuur en weinig kans op tegenspel. Dries was ook in het passief gedrongen. Hij kreeg zijn torens niet geactiveerd. Zwart blokkeerde zijn damevleugel en kreeg goede velden voor de lichte stukken. Hoe het dan afliep…?